Afgelopen zaterdag, 10 maart 2018, was het op de kop af twee jaar na de allesverwoestende brand. Al terugkijkende kunnen we concluderen dat niet alleen een feniks, maar ook een hecht familiebedrijf als Melis Logistics – sterker dan ooit – uit de as herrijst. Tijdens een kop koffie in het nieuwe pand spraken we met Marwin Melis over zijn kijk op deze heftige periode én de toekomst van zijn bedrijf.
Interview begint onder de foto
Zijn nieuwe kantoor is modern en strak, zoals de rest van het ruime pand, en tegelijkertijd uitgerust met een huiselijke zithoek waardoor je jezelf gevoelsmatig in een sfeervolle woonkamer begeeft. Een bewuste keuze van Marwin: “Ik wil beleving creëren, dat vind ik heel belangrijk.”
“Dat was heel heftig. We zaten nog maar een jaar in dat pand en dachten alles goed voor elkaar te hebben, iets fantastisch te hebben neergezet. Maar vervolgens werden we gewoon keihard van die wolk afgegooid en met beide benen op de grond gezet. Vanaf het moment dat ik gebeld werd over de brand en naar de Dijkgraaf reed, ging ik automatisch in een soort overlevingsstand. De knop ging direct om en het gevoel van adrenaline overheerste, wat de maanden daarna niet veranderde. Het kon ook niet anders, we moesten door.”
“Absoluut. Ik ben iemand die altijd vooruit kijkt, wat er ook gebeurt. In de reguliere bedrijfsprocessen krijg je ook te maken met tegenslagen, je moet gewoon zoveel mogelijk meebewegen. Dat is een continuproces. Al is een brand natuurlijk wel heel ingrijpend, ook de naweeën ervan. Er wordt ineens heel snel geschakeld. Zo besloot ik in augustus 2016 de reeds gemaakte bouwplannen resoluut om te gooien en volledig voor Melis Logistics te gaan bouwen (Truckherstel werd vanaf dat moment apart gevestigd, red.), wat een hoop geld kostte maar een hele goede keuze bleek te zijn. Sinds de brand zijn we namelijk ieder jaar met 20% gegroeid. Ook is het warehouse op dit moment al voor meer dan de helft gevuld, terwijl we deze pas net in gebruik hebben. Aan het eind van het jaar is ‘ie helemaal vol, dat weet ik zeker. Ik had het achteraf gezien dan ook niet anders willen doen.”
“Het hele proces van heropbouwen kostte heel veel tijd en energie, maar tegelijkertijd kreeg ik ook veel energie. Niet alleen van mijn gezin, maar ook van het hechte team om mij heen. De collega’s die al in dienst waren ten tijde van de brand stonden er dat betreffende weekend allemaal en zij staan er nog steeds onvoorwaardelijk. Na de brand is ons team eveneens uitgebreid met veel nieuwe collega’s en ook bij hen proberen we dat belangrijke Melis-gevoel te creëren. Het familiegevoel behouden wordt namelijk steeds lastiger wanneer het bedrijf zo groot wordt. Daarom is het zo belangrijk om iedereen het DNA en de kernwaarden mee te geven: flexibiliteit, betrouwbaarheid én denken in oplossingen. Daar zijn we iedere dag hard mee bezig en dat uit zich op verschillende manieren. Zo hadden we onlangs een borrel met alle chauffeurs en collega’s van kantoor, super leuk. Gewoon heel ontspannen, dat was echt even goed. Iedereen was, en is, heel positief. Dat vind ik heel belangrijk want ik heb heel veel aandacht voor het bedrijf, maar nog meer voor de mensen die er werken.”
“Natuurlijk was dat aan de orde, want zo’n gebeurtenis doet echt wel wat met je gevoel. Maar het enige wat je op zo’n moment kunt doen is iets moois terugbouwen en dat hebben we zeker gedaan. Sterker nog; dat zijn we nog steeds aan het doen. Het resultaat is fantastisch. Nu het einde in zicht komt, merk ik pas dat je tijdens zo’n tweejarig proces eigenlijk enorm geleefd wordt. Voor mijn gevoel zat ik twee jaar lang in een sportwagen die op volle snelheid bleef doorrijden en kan ik nu het gas langzaam iets terugnemen. Daar word ik wel iets relaxter van. Al komen er altijd wel weer nieuwe dingen en zit je met een bedrijf(spand) nooit stil.“
“Zeker wel. Ik vind het een knappe prestatie van mezelf en daar ben ik ook heel trots op. Maar ik ben natuurlijk al jarenlang aan het bouwen, want toen ik in het bedrijf stapte zat ik letterlijk in een bouwkeet. Je moet als ondernemer de kansen (willen) zien, want die bouwkeet en de 13 personeelsleden bleken een hele goede fundering om op door te bouwen. En als een bedrijf groeit, word je zelf natuurlijk ook wijzer, ik leer nog steeds iedere dag.”
“We zijn de organisatie nog altijd aan het uitbouwen. Misschien zijn we over drie jaar ook weer uit dit jasje gegroeid en moeten we verder kijken, dat kan maar zo. Dat weet ik nu nog niet. Maar dan zou ik de bouw wel anders doen; minder zelf en meer uitbesteden. Wat enorm scheelt is dat de doorlooptijd dan een stuk langer is dan het nu was. Van het schetsen met een architect tot het kopen van de grond en de eerste steen in de grond; daar gaat dan zo anderhalf jaar overheen. Dat is wel het nadeel van een brand: je begint direct met bouwen en neemt gaandeweg beslissingen. Aan de ene kant is dat fijn, maar aan de andere kant maak je een grote sprong en weet je niet waar deze eindigt. Dat geeft soms een hoop stress, want kwaliteit is gewoon heel belangrijk.”
Wie het splinternieuwe pand aan de Dijkgraaf ziet, kan niet anders zeggen dan dat Marwins missie geslaagd is: twee jaar na de brand is Melis Logistics sterker dan ooit.