‘Pa, ik zal niet alleen op je tent passen. Ik ga de zaak ook verder uitbouwen.’
Het zijn de woorden van Marwin Melis tijdens de begrafenis van zijn vader. Het plan is altijd al geweest dat hij het transportbedrijf zal overnemen. Zijn veel oudere broer en zussen, allemaal met een universitaire opleiding op zak, hebben die ambitie niet.
De jongste telg die is opgegroeid naast de zaak, heeft naar eigen zeggen dieselbloed. Hij haalt op zijn achttiende zijn vrachtwagenrijbewijs en doet regelmatig ritjes voor zijn vader. Dat Melis, vierde generatie, ooit de functie van directeur zal vervullen, is dus voor niemand een verrassing. Alleen, niet al in 2004.
Op het moment dat zijn vader overlijdt, heeft Melis net zijn mbo-opleiding logistiek en transport afgerond. Vader en zoon werken sinds kort samen in het bedrijf. Met zijn 21 jaar staat zijn hoofd niet alleen naar werken, maar spendeert hij ook graag tijd op het voetbalveld en in de kroeg. Melis is bovendien zwaar dyslectisch en niet alle werkzaamheden gaan hem even makkelijk af.
Maar als zijn broer en zussen op de dag van het overlijden van hun vader vragen of hij de zaak wil overnemen, zegt hij volmondig ja.
CV
1982 Marwin Melis wordt op 12 november geboren in Arnhem
2000-2004 Studeert mbo logistiek en transport aan het Titus Brandsma Instituut
2004-heden Directeur en eigenaar van Melis Logistics
2011-heden Eigenaar van Truckherstel
2015-2018 Voorzitter van Sociëteit Jong Ondernemend Arnhem
In de zomer van 2004 is bij Melis senior kanker geconstateerd. Gesprekken over de overname van het bedrijf voeren Melis en zijn vader na de diagnose niet. Ze kunnen niet voorzien dat zijn overlijden zo snel komt. ‘Drie dagen voor zijn dood op 4 oktober bleek vrij plotseling dat pa niet meer te redden was. Hij ging zondagavond naar het ziekenhuis. Maandagochtend reed ik daar in mijn eentje naartoe. Toen ik er aankwam, zei de arts: “Uw vader is net overleden”. Hij voelde nog warm. Het was behalve heel verdrietig ook mooi om daar even samen met hem te zitten.”
Nog diezelfde dag roepen Melis en zijn moeder de tien chauffeurs van het bedrijf bij elkaar in de kantine. ‘Ik heb het personeel toegesproken en beloofd dat ik de zaak zou voortzetten. Het allerbelangrijkste vond ik continuïteit van ons familiebedrijf.’
Op de dag van de begrafenis rijdt Melis met de begrafenisauto mee. ‘Ik heb met pa een hoop ritjes gemaakt. Dit was onze laatste.’
Te groot pak
De eerste horde die Melis moet nemen, is het uitkopen van zijn familie. Met behulp van zijn zus Manuela, afgestudeerd econoom, schrijft hij een businessplan. In een geleend, veel te groot pak van zijn broer gaat hij naar de bank. ‘Ik moest drie ton lenen om het bedrijf over te nemen dat op dat moment tien wagens had en een omzet draaide van €1 mln.’
Het lukt. Het mag dan een abrupt begin zijn van zijn directeurschap, de jonge Melis is vastbesloten het marktaandeel van het transportbedrijf te vergroten. Twijfelen aan zijn eigen kunnen, doet hij niet. ‘Ik ben geen twijfelaar. Ik neem al mijn besluiten met mijn onderbuik of op een bierviltje.’
Prioriteit is het vergroten van het marktaandeel. ‘Mijn vader reed voor twee klanten. Ik had al vaker tegen hem gezegd dat dat een risico is. Je bent kwetsbaar. Wat als een van de twee failliet gaat?’ Dus maakt Melis een powerpointpresentatie – met wat d/t-fouten, dat wel – en rijdt stad en land af om nieuwe opdrachten binnen te halen. ‘Veel mensen vonden het mooi dat ik als jongetje mijn verhaal kwam houden.’
In een jaar tijd weet hij het aantal klanten fors uit te breiden en de omzet te verdubbelen. In 2007 heeft het bedrijf 25 wagens en heeft Melis 29 man personeel. Een paar jaar later neemt hij het bedrijf Truckherstel over. ‘Als je groter wordt, krijg je meer schaakborden waarop je moet schaken. Ik heb in die periode mensen om mij heen verzameld die me konden aanvullen en bijstaan.’
De jonge ondernemer lijkt alles mee te hebben. In 2015 koopt hij een nieuw pand. Dan slaat in 2016 het noodlot toe. Brand in het bedrijfspand. Melis slaagt erin een aantal wagens te redden, maar moet toezien hoe vier trucks én zijn speedboot in vlammen opgaan, net als vier trailers met apparatuur van klanten, alle computers en het archief. De schade bedraagt in totaal €3,5 mln.
Eigen rol herzien
Melis zet na de brand snel de knop om. ‘Toen pa overleed, ben ik ook doorgegaan op adrenaline. Ik heb – opnieuw – het personeel bij elkaar geroepen en gezegd: we gaan ervoor en maken het bedrijf nog mooier dan het al was.’
Een van zijn klanten biedt tijdelijk kantoorruimte aan. Melis is tot 03.00 uur ’s nachts bezig om te zorgen dat zijn chauffeurs de volgende dag gewoon de weg op kunnen. Tegen klanten die hem een hart onder de riem komen steken, zegt hij: ‘Laat die opdrachten maar komen, we moeten geld verdienen.’
Net als na het overlijden van zijn vader, komt zijn zus Manuela die als interim-manager werkt, één dag in de week helpen. In 2018 opent Melis een nieuw bedrijfspand in Duiven. Inmiddels draait het bedrijf €30 mln omzet, telt het 250 medewerkers en bedient het grote klanten als drogisterijketen Kruidvat.
Dé uitdaging is het personeelstekort in het transport. Daarom opende Melis onlangs de Melis Driving Academy. Daar leidt hij twintig jongeren op voor het chauffeursvak.
Na twintig jaar, Melis is nu 41, zijn hele ziel en zaligheid in het bedrijf te hebben gelegd, is hij bezig zijn eigen rol te herzien. Hij blijft eigenaar, daarover bestaat geen twijfel. ‘Maar ik wil minder in mijn bedrijf werken en meer aan mijn bedrijf. De dagelijkse leiding heb ik overgedragen. Dingen waar ik goed in ben, zoals acquisitie, blijf ik zelf doen.’
Zijn echte stip op de horizon is het bedrijf doorgeven aan de volgende, vijfde, generatie. Melis heeft drie kinderen, nu vier, zeven en acht jaar. ‘Ze moeten het natuurlijk willen en kunnen, maar mijn droom is dat het bedrijf in familiehanden blijft.’
Lees het volledige artikel: https://fd.nl/bedrijfsleven/1502180/ik-heb-met-pa-een-hoop-ritjes-gemaakt-dit-was-onze-laatste